door Hans van Zanten.

Leestijd: 2 – 3 minuten

Over een zwaar kistje en loslaten. 

Twee jaar geleden stonden mijn broers, zus en partners aan de oever van de Delftse Schie. Mijn zus had een grijs kistje bij zich dat redelijk zwaar woog, de as van onze moeder. We hadden overlegd waar we die zouden uitstrooien. Het moest in Rotterdam zijn, de stad waar zij ons groot gebracht heeft. Niet dat het haar veel kon schelen. Dood is dood, zei ze.

Een van mijn broers, gemeenteambtenaar, wees ons op de regels en camera’s die overal hangen. Je kunt die as blijkbaar niet zomaar laten waaien. Dus werd het die plek een paar honderd meter buiten Overschie. Daar stonden we dan, op een kluitje. Wat doe je dan, hoe neem je definitief afscheid? Wij zijn een gezin dat altijd grappen gaat maken als het wat ongemakkelijk wordt. Dat voelde op dit moment toch niet helemaal goed.

De Hef in Rotterdam en de Willemsbrug

Ik besloot als eerste wat as in het water te strooien. Moest even wachten tot de vier met stuurman in de kano uit het zicht verdwenen was. We waren stil, een korte meditatie leek het. Iedereen keek toe hoe de as met de stroom meeging en langzaam naar de bodem zakte. Terug in de grond. ‘As is verbrandde turf’ moest ik aan denken. Ons lichaam brandt langzaam op. Dan komt het moment dat het niet geschikt meer is voor het inwonende leven. Een onvermijdelijk moment, ook al kunnen we in de toekomst misschien 150 jaar worden.

Stroom en bedding

Een voor een strooiden we de as in het water met woorden van loslaten, vaarwel, verdriet en onvermijdelijkheid. Dood is dood. Het inwonende leven heeft zich terug getrokken en blijft voortbestaan in onze herinnering en de verhalen die wij onze kinderen vertellen. De as zakt naar  de bodem en voegt zich in de aarde, haar oorsprong. Uit stof zijn wij gemaakt en tot stof zullen wij teruggaan. Maar dat is niet het hele verhaal.

Diezelfde stof is tegelijkertijd bedding. Ons lichaam kun je zien als de bedding voor de stroom van ons leven. De rivier heeft een bedding nodig om rivier te zijn. Zonder bedding geen leven. Het kind dat liefde en ouders als bedding nodig heeft. De mensheid die de aarde als bedding nodig heeft. De geest die de vier lichamen als bedding nodig heeft.

De functie van de bedding is de stroom te laten stromen, de stroom stroom te laten zijn. Voor ons mensen betekent dat vooral loslaten. Wij zijn met onze persoonlijkheid, met onze vorm, de bedding voor het leven in ons. Dat leven wil stromen, niet stilstaan, niet verworden tot een modderpoel vol brak water. Lukt ons dat? Durven we te laten stromen? durven we ons over te geven aan die krachtige stroom? Durven we los te laten?

• Loslaten brengt je dichter bij jezelf. Laat zorgen los. Dat is niet hetzelfde als ‘laat maar waaien’. Als zorgen je troebel maken, als ze bezit van je nemen waardoor je er de hele dag mee bezig bent, Alsof er niets anders meer bestaat. Die kun je beter loslaten.
• Wat dan verschijnt is helderheid. Je ziet wat je doen kunt om iets op te lossen. Doe dat dan. Wat je niet kunt oplossen, laat een ander dat doen. Wat helemaal niet op te lossen is, accepteer dat als een gegeven. Laat los.

Hoe meer je loslaat, des te dichter kom je bij jezelf. Des te meer energie krijg je. Des te meer zelfvertrouwen komt er. Des te lichter wordt je leven, ongeacht de omstandigheden.

Mediteren en loslaten

1. Zoek een rustig plekje waar je niet gestoord wordt.
2.  Zit rechtop in een actieve houding. Handen in je schoot.
3. Hou je ogen een beetje gesloten. Kijk door je wimpers schuin naar beneden, zo’n halve meter voor je
4. Adem in door je neus en uit door je mond. Tong tegen je boventanden. Wen daar even aan en voel je rustig worden 
5. Luister naar de stilte binnen in jezelf. Luister naar je lichaam. Luister naar je adem.
6. Laat op je uitademing spanning die je voelt los. Zie die spanning als een modderige stroom voor je de grond in sijpelen. Moeder Aarde neemt alles op, verteert het, transformeert het en bewaart het desnoods duizenden jaren tot het geen schade meer kan doen. Tenzij wij er weer mee gaan rommelen.
7. Laat op je uitademing elke specifieke zorg die je hebt van je afglijden en door Moeder Aarde opnemen, een voor een.

De tweede helft van dit verhaal vind je op mijn website met de titel ‘Mediteren en loslaten’.